Historia

W latach 1959 - 1964 szybownicy Aeroklubu Jeleniogórskiego pobili 18 rekordów.
W 1959 r. Waldemar Gross z pasażerem W. Cygańskim na szybowcu Bocian produkcji Zakładów Sprzętu Lotnictwa Sportowego w Jeżowie, ustanowił w kategorii szybowców wielomiejscowych dwa nowe polskie rekordy wysokościowe: rekord wysokości absolutnej 9810 m i rekord
w wysokości przewyższenia 8850 m.

W 1960 r. Józef Kurpiela na szybowcu Mucha standard ustanowił nowy rekord Polski uzyskując wysokość absolutną 10460 m i wysokość przewyższenia 9140 m. W 1961 r.Lidia Pazio z pasażerką Elżbietą Grodecką, w jednym locie pobiła dwa rekordy Polski oraz dwa rekordy świata w kategorii szybowców wielomiejscowych na szybowcu typu Bocian - w lotach wysokościowych uzyskując rekord w wyskości absolutnej 8804 m i rekord wysokości przewyższenia 7020 m.

W roku 1962, ta sama pilotka ustanowiła dwa nowe wysokościowe rekordy Polski w kategorii szybowców jednomiejscowych, uzyskując na szybowcu Mucha standard wysokość absolutną 8960 m i wysokość przewyższenia 7870 m. Rekordy światowe ustanowione przez Lidię Pazio zostały zatwierdzone przez FAI. 12 maja 1987 roku Elżbieta Urbanowicz, obecna szef wyszkolenia Aeroklubu Jeleniogórskiego ustanowila na szybowcu Junior SP-3301 rekord Polski w konkurencji kobiet w kategorii szybowców jednomiejscowych: przewyższenie 8250 m, wysokość absolutna 9250 m. Rekordu po dziś czas nie poprawiono.

Fala Karkonoska
Karkonosze stanowią najwyższe pasmo masywu górskiego - Sudetów ciągnącego się wzdłuż południowo - zachodniej granicy Polski. Stanowią zespół wzniesień regularnie usytuowanych w zachodniej części Sudetów. Linie grzbietowa Karkonoszy przebiega przeciętnie na wysokości około 150 m n.p.m. Długość Karkonoszy w linii prostej mierząc od Szklarskiej Przełęczy (886 m n.p.m.) do szczytu Kopiny (910 m n.p.m.) wynosi około 32 km. Linia grzbietowa Karkonoszy jest zbliżona do linii prostej i przebiega pod kątem około 40o do równoleżnika. Najwyższe szczyty w kierunku z zachodu na wschód to: Kocierz, Szyszak (1509 m), Smogornia (1489 m), Śnieżka (1602 m), Koule (1333 m), Jeleni Hora (1171 m). Lotnisko Aeroklubu Jeleniogórskiego leży w Kotlinie Jeleniogórskiej na wschód od Jeleniej Góry, na wysokości 400 m n.p.m., w odległości około 18 km w kierunku północno � wschodnim od linii grzbietowej Karkonoszy.

Po północno - zachodniej stronie Karkonoszy rozciąga się pasmo Gór Izerskich, które tworzy Grzbiet Wysoki o najwyższych szczytach: Kopa (1125 m), Wysoka Kopa (1126 m), Wysoki Kamień (1058 m) i czarna Góra (965 m), oraz Grzbiet Kamienicki ze szczytami: Dłużec (867 m), Kamienica (973 m), Kopań (751 m) i Ciemniak (699 m). W kierunku zachodnim od lotniska rozciąga się niskie pasmo gór, stanowiące część Gór Izerskich � pasmo Wysoczyzny Rybnicy (Sroczka 540 m, Grodzisz 506 m).

Kotlinę Jeleniogórską od strony północnej i wschodniej zamyka pasmo Gór Kaczawskich (Ptasiak 620 m, Łysa Góra 708 m, Kobyła 626 m i Maślak 720 m) i niskie oraz krótkie pasmo Gór Ołowianych (Różanka 628 m). W kierunku południowo- - wschodnim od lotniska Aeroklubu Jeleniogórskiego, mniej więcej prostopadle do linii grzbietowej Karkonoszy rozciąga się pasmo Rudawy Janowickie (Rudnik 853 m, Skalnik 946 m i Dzicza Góra 891 m).
Na podstawie danych uzyskanych z Obserwatorium Meteorologicznego na Śnieżce, dotyczących prędkości i kierunku wiatru, zostały określone poniżej pola wznoszeń falowych.

Optymalny kierunek wiatru górnego (na wysokości stacji meteorologicznej na Śnieżce) wywołujący proces falowy wynosi 200 ÷ 220o. Zasięg pionowy wznoszeń falowych zależy od prędkości wiatru (przy spełnieniu pozostałych warunków ruchu fali górskiej) i wynosi:

prędkość wiatru nad poziom lotniska

7÷12 m/s 2000 ÷ 4000 m
12÷18 m/s 4000 ÷ 7000 m
18 m/s i więcej 7000 ÷ 10 000 m

Gdy kierunek wiatru nie jest zawarty w przedziale wartości optymalnych, wówczas występująca fala karkonoska ma zasięg pionowy mniejszy. Praktycznie przyjmuje się za dopuszczalne zmiany kierunków wiatru ą20o (180 ÷ 240o).
Wiatr dolny przybiera najczęściej kierunki wschodnie 90 ÷ 120o.
Pola falowe dla tego typowego rozwoju fali karkonoskiej usytuowane są zależnie od prędkości i kierunku wiatru.
Pole falowe I przy prędkości wiatru powyżej 12 m/s i kierunku 200 ÷ 220o rozciąga się równolegle do grzbietu Karkonoszy w odległości 4 ÷ 5 km od gór. Pole to od wschodu ograniczają wzniesienia: Wołowa Góra (1033 m) i Czoło (1266 m), a od zachodu kompleks miejscowości leżących w dolinie rzeki Kamienna wokół Szklarskiej Poręby.

Pole falowe II występuje równolegle do pola falowego I, w odległości około 7 ÷ 8 km w kierunku północno - wschodnim w pobliżu miejscowości Cieplice - Bukowiec. Zazwyczaj najbardziej typową postać ma fala pierwsza (pole falowe I), gdzie występują najsilniej rozwinięte wznoszenia falowe. Zasięg pionowy tych wznoszeń jest najwyższy. Mniej więcej na wysokości 5000 ÷ 6000 m obszar wznoszeń fali I jest zdecydowanie przesunięty w kierunku pod wiatr i rozciąga się ponad linią grzbietową pasma Karkonosze.

Występują również inne obszary wznoszeń falowych (pola falowe), lecz praktyczne ich wykorzystywanie zależy od kierunku i prędkości wiatru oraz typu zachmurzenia. Na przykład po stronie północnej lotniska aeroklubu w Jeleniej Górze występuje w przypadkach dużej prędkości wiatru górnego pole falowa III. Pole falowe III rozciąga się równolegle do linii grzbietowej Karkonoszy i występuje w rejonie ograniczonym od wschodu pasmem Gór Ołowianych, a od zachodu Jeziorem Piechowickim. Zachmurzenie fali karkonoskiej może przybierać różne postacie: od fali bezchmurnej poprzez typowy rozwój zachmurzenia falowego (fazy I ÷ IV zachmurzenia rotorowego) aż do pełnego zachmurzenia w całej Kotlinie Jeleniogórskiej. Chmury falowe mogą się budować w systemie piętrowego zachmurzenia lub tworzyć ostrą krawędź chmury od strony nawietrznej, rozwiniętej wzdłuż linii grzbietowej. Rozwój zachmurzenia rotorowego Cu rot jest najintensywniejszy w rejonie I fali.
Fala karkonoska występuje we wszystkich porach roku, przy czym najintensywniejszy rozwój procesu falowego ma miejsce jesienią w miesiącach: wrzesień, październik, listopad i grudzień, oraz w lutym, marcu i kwietniu.
Czas trwania fali karkonoskiej wynosi średnio kilkanaście godzin.